Από τις λίγες σκέψεις πού ακολουθούν, θέλω να προβληματιστείς και να κάνεις βίωμα σου τη συχνή και θερμή προσευχή.
Αλλά τι είναι προσευχή; Προσευχή είναι το μέσο ἐπικοινωνίας τοῦ ανθρώπου μέ το Θεό. Είναι ένας διάλογος δικός σου, μέ τον ίδιο το Θεό. Είναι το «τηλέφωνο» τοῦ Θεού, είναι τα νεύρα τής ψυχής σου, όπως αναφέρει ὁ άγιος Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος. Όπως δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αναπνοή, έτσι δεν μπορούμε να ζήσουμε πνευματικά χωρίς την προσευχή.
Ὁ Θεός έχει παραχωρήσει στη θέληση και στη δύναμη του ανθρώπου μόνο τὴν ποσότητα τής προσευχής.
Έχει διδάξει τη συνεχή και αδιάλειπτη προσευχή πάντοτε και σὲ κάθε τόπο. Μόνο μ᾿ αὐτὸν τον τρόπο γινόμεθα κάτοχοι του μυστικού της ἀληθινῆς προσευχής και πίστεως. Μόνον έτσι τηρούμε τις ἐντολὲς τοῦ Θεού και πετυχαίνουμε τη σωτηρία μας.
Ἡ ποσότητα λοιπὸν τῆς προσευχῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο.
Ἡ ποσότητα λοιπὸν τῆς προσευχῆς ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο.
Οἱ Ξανθόπουλοι Κάλλιστος καὶ Ἰγνάτιος συμβουλεύουν συχνὴ προσευχὴ στὸ Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὶν ἀπὸ κάθε ἔργο καὶ πράξη, ἐπειδὴ ἡ συχνότητα τελειοποιεῖ ἀκόμη καὶ τὴν ἀτελῆ προσευχή. Ὁ δὲ Διάδοχος τῆς Φωτικῆς παραδέχεται ὅτι, ὅταν ἄνθρωπος ἐπικαλεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὅσον μπορεῖ συχνότερα, δὲν πέφτει εὔκολα σὲ ἁμαρτήματα. Μάθε ὅτι κάθε παλμὸς καὶ κάθε σκέψη προσευχῆς ὀφείλεται σ᾿ ἐνέργεια τοῦ Ἁγ. Πνεύματος καὶ εἶναι ἡ μυστικὴ φωνὴ τοῦ Ἀγγέλου φύλακος τοῦ καθενός μας. Τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἐπικαλούμεθα στὴν προσευχή, περιέχει μέσα του αὐτοϋπάρχουσα καὶ αὐτενεργοῦσα ἀνορθωτικὴ δύναμη.
Μὴν ἀνησυχεῖς λοιπὸν ἀπὸ τὴν ἀτέλεια καὶ τὴν ξηρασία τῆς προσευχῆς σου, ἀλλὰ περίμενε μ᾿ ἐπιμονὴ τὸν καρπὸ τῆς συχνῆς ἐπικλήσεως τοῦ θείου Ὀνόματος καὶ δὲν θ᾿ ἀργήσει νὰ ἔλθει. Ἐκεῖνο ποὺ θὰ πρέπει νὰ σὲ ἀνησυχεῖ εἶναι ἡ ἀμέλεια γιὰ προσευχή. Αὐτὴ ἦταν ἡ κύρια καὶ μοναδικὴ αἰτία, ποὺ ἔσπρωξε τὸν Ἀπ. Πέτρο στὸ ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸν Χριστό!… Αὐτὴ ἦταν ἐκείνη ποὺ τὸν εἶχε κάνει περήφανο, γιατὶ ὅποιος νομίζει τὸν ἑαυτό του ἀσφαλῆ καὶ σταθερό, δὲν ζητάει μὲ τὴν προσευχὴ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Θ. Πέτρος εἶχε πολλοὺς λόγους νὰ καταφύγει στὴν προσευχή: γιατὶ ὁ Κύριος τοῦ τὸ εἶχε παραγγείλει λέγοντας σ᾿ ὅλους τοὺς Ἀποστόλους «Ἔχετε πάντα τὸ νοῦ σας καὶ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ μὴ μπεῖτε σὲ πειρασμό». Ἀκόμη καὶ ἰδιαίτερη παρατήρηση τοῦ ἔκαμε ὁ Κύριος, ὅταν τοῦ εἶπε: «Πέτρε κοιμᾶσαι;» Ἀκόμη ὁ Πέτρος εἶχε πρόσφατο τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου, ποὺ προσευχόταν συνέχεια ἐπὶ τρεῖς ὦρες. Κι ὅμως ὅλα αὐτὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν κάνουν νὰ ξυπνήσει ἀπὸ τὸ βαρὺ ὕπνο, ποὺ τὸν εἶχε κυριεύσει. Βλέπεις, ἀδελφέ, πόσο ἀδύνατος εἶναι ὁ ταλαίπωρος ἄνθρωπος, ὅταν δὲν ζητάει μὲ τὴν προσευχὴ βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεό;
Η προσευχή είναι το τείχος των πιστών,
το όπλο μας το ακατανίκητο, η προσευχή είναι μέσον της καθάρσεως της ψυχής μας, η προσευχή είναι η απολύτρωση των αμαρτημάτων μας, η προσευχή είναι η προϋπόθεση κάθε καλού. Διότι η προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο παρά διάλογος με το Θεό και συνομιλία με το Θεό. Ποιος λοιπόν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος από αυτόν που αξιώθηκε να ομιλεί συνεχώς στον Δεσπότη;
Είναι μεγάλο όπλο η προσευχή, εάν γίνεται με κατάλληλη διάθεση. Είναι μεγάλο όπλο η προσευχή, μεγάλη ασφάλεια, μεγάλος θησαυρός, μεγάλο λιμάνι, περιοχή απαραβίαστη. Μεγάλο αγαθό η προσευχή. Διότι εάν κάποιος συζητώντας με κάποιον ενάρετο άνθρωπο, παίρνει όχι μικρή ωφέλεια απ’ αυτόν, εκείνος που αξιώθηκε να κάνει διάλογο με το Θεό, πόσα αγαθά δεν θα απολαύσει; Επειδή η προσευχή είναι διάλογος με το Θεό.
Δεν υπάρχει τίποτε δυνατότερο ούτε ίσο με την προσευχή… Καμία σχέση δεν έχει με αυτή τη ζωή κατά την διάρκεια της προσευχής αυτός που προσεύχεται σωστά· ακόμη και αν βράζει μέσα του ο θυμός, εύκολα υποχωρεί, και αν ανάβει η επιθυμία, σβήνει, και αν τον λιώνει ο φθόνος, διώχνεται με πολλή ευκολία…
Όπως ακριβώς όταν φανούν οι ακτίνες του ηλίου, φεύγουν όλα τα θηρία και κρύβονται στις φωλιές τους, έτσι και όταν η προσευχή βγει σαν ακτίνα από το στόμα και την γλώσσα μας, φωτίζεται ο νους, και όλα τα άλογα και άγρια πάθη φεύγουν δραπετεύοντας και κρύβονται στις φωλιές τους, μόνο όμως όταν προσευχόμαστε σωστά, με ψυχή άγρυπνη και νου προσεκτικό.
Αυτός που μπορεί να προσεύχεται με αφοσίωση, έστω και αν είναι πολύ πτωχός, είναι όμως ο πλουσιότερος από όλους· όπως ακριβώς πάλι αυτός που έχει στερηθεί την προσευχή, έστω και αν κάθεται στον βασιλικό θρόνο, είναι πτωχότερος από όλους.
Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται”
Αυτή είναι μια αποκαλυπτική αλήθεια που είπε ο Χριστός.
Ότι αυτός που θα κάνει υπομονή μέχρι το τέλος αυτός θα σωθεί.
Αυτή είναι μια αποκαλυπτική αλήθεια που είπε ο Χριστός.
Ότι αυτός που θα κάνει υπομονή μέχρι το τέλος αυτός θα σωθεί.
Όλη η Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη μιλούν για την αξία της υπομονής. Όλοι οι Άγιοι εκοσμούντο από την υπομονή έως τέλους, γι’ αυτό και όχι απλώς σώθηκαν, αλλά και δοξάστηκαν. Και αν σκεφθούμε το λόγο του Μεγάλου Αντωνίου ότι «οὐδείς εἰσῆλθεν μετ’ ἀνέσεως εἰς την Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», καταλαβαίνουμε ότι πίσω από αυτή τη φράση της δικής του ιεράς εμπειρίας ως «καθηγητού της ερήμου», κρύβεται η υπομονή.
Διότι όπου υπάρχει η άνεση εκεί δεν υπάρχει η υπομονή.
Η ζωή μας είναι γεμάτη από ποικίλες θλίψεις μεγάλες και μικρές. Μας προετοίμασε γι’ αυτό ο Χριστός: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἔξετε, ἀλλά θαρσεῖτε ἐγώ νενίκηκα τον κόσμον».
Η ζωή μας είναι γεμάτη από ποικίλες θλίψεις μεγάλες και μικρές. Μας προετοίμασε γι’ αυτό ο Χριστός: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἔξετε, ἀλλά θαρσεῖτε ἐγώ νενίκηκα τον κόσμον».
Θλίψεις που προκαλούν οι αρρώστιες. Θλίψεις που προξενούν τα οικογενειακά προβλήματα. Θλίψεις που προκαλούν οι πειρασμοί του διαβόλου στους οποίους υποβάλλει όλους εκείνους που αγωνίζονται για τη σωτηρία τους.
Όλες αυτές οι θλίψεις πως αλλιώς να αντιμετωπισθούν και κυρίως οι πειρασμοί; Μόνο με υπομονή. Υπομονή, όχι ως παθητική στάση ζωής, όχι ως ηττοπάθεια που κάνει τον άνθρωπο να μένει στο περιθώριο με το στόμα κλειστό και μέσα του να βράζει. Μια τέτοια κατάσταση κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο, περιθωριοποιημένο, ανενεργό και στο τέλος και σωματικά άρρωστο.
Αυτός όμως που κάνει υπομονή, δηλαδή ασκεί ενσυνείδητα την κορυφαία και σωστική αυτή χριστιανική αρετή, μιμούμενος το Χριστό και τους Αγίους, αυτός έχει εσωτερική ανάπαυση και μια μυστική χαρά διότι σκέφτεται, ότι ο Θεός παραχωρεί τις θλίψεις και τους πειρασμούς για να τον κάνει καλύτερο. Ακόμη και για να τον εξαγιάσει. Το μυαλό του δεν κολλά στα επί της γης μάταια αλλά στα ουράνια. Κάθε μέρα υπομένοντας, αποταμιεύει στον ουρανό θησαυρούς που θα συντελέσουν στη σωτηρία του. Κάθε μέρα που σηκώνει τα βάρη σταυρών ποικίλλων, αυξάνεται στον ουρανό η δόξα του.
Οι θλίψεις κάποτε τελειώνουν όπως και οι πειρασμοί, διότι υπάρχει ο ευεργετικός θάνατος. Πέραν του τάφου όμως υπάρχει η χαρά της σωτηρίας που δεν τελειώνει ποτέ.
Το κλειδί όμως είναι το «εἰς τέλος». Δηλαδή υπομονή μέχρι τελευταίας αναπνοής. Διότι υπήρξαν πολλοί που δεν έκαναν υπομονή μέχρι τέλους και αποτίναξαν το σταυρό από τον ώμο τους. Χριστιανοί που θα έπαιρναν το στεφάνι του μαρτυρίου και δεν άντεξαν ως το τέλος το μαρτύριο και δείλιασαν.
Όλες αυτές οι θλίψεις πως αλλιώς να αντιμετωπισθούν και κυρίως οι πειρασμοί; Μόνο με υπομονή. Υπομονή, όχι ως παθητική στάση ζωής, όχι ως ηττοπάθεια που κάνει τον άνθρωπο να μένει στο περιθώριο με το στόμα κλειστό και μέσα του να βράζει. Μια τέτοια κατάσταση κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο, περιθωριοποιημένο, ανενεργό και στο τέλος και σωματικά άρρωστο.
Αυτός όμως που κάνει υπομονή, δηλαδή ασκεί ενσυνείδητα την κορυφαία και σωστική αυτή χριστιανική αρετή, μιμούμενος το Χριστό και τους Αγίους, αυτός έχει εσωτερική ανάπαυση και μια μυστική χαρά διότι σκέφτεται, ότι ο Θεός παραχωρεί τις θλίψεις και τους πειρασμούς για να τον κάνει καλύτερο. Ακόμη και για να τον εξαγιάσει. Το μυαλό του δεν κολλά στα επί της γης μάταια αλλά στα ουράνια. Κάθε μέρα υπομένοντας, αποταμιεύει στον ουρανό θησαυρούς που θα συντελέσουν στη σωτηρία του. Κάθε μέρα που σηκώνει τα βάρη σταυρών ποικίλλων, αυξάνεται στον ουρανό η δόξα του.
Οι θλίψεις κάποτε τελειώνουν όπως και οι πειρασμοί, διότι υπάρχει ο ευεργετικός θάνατος. Πέραν του τάφου όμως υπάρχει η χαρά της σωτηρίας που δεν τελειώνει ποτέ.
Το κλειδί όμως είναι το «εἰς τέλος». Δηλαδή υπομονή μέχρι τελευταίας αναπνοής. Διότι υπήρξαν πολλοί που δεν έκαναν υπομονή μέχρι τέλους και αποτίναξαν το σταυρό από τον ώμο τους. Χριστιανοί που θα έπαιρναν το στεφάνι του μαρτυρίου και δεν άντεξαν ως το τέλος το μαρτύριο και δείλιασαν.
Ασκητές που δεν άντεξαν ως το τέλος τη φλόγα των πειρασμών της Μοναχικής ζωής και έπεσαν στην αμέλεια και ραθυμία ως προς την άσκηση, ή και τα παράτησαν και γύρισαν στον κόσμο πατώντας τις υποσχέσεις που είχαν δώσει. Χριστιανοί που δεν έκαναν υπομονή στις βασανιστικές τους αρρώστιες μέχρι τέλους και γόγγυσαν κατά του Θεού ή βλασφήμησαν το όνομά Του. Άλλοι που δε στάθηκαν αξιοπρεπείς στα βάρη της σταυρικής ευθύνης τους ως σύζυγοι και ως γονείς. Ιερείς που δεν έκαναν υπομονή ως το τέλος κρατώντας το ζήλο και την ευσέβεια τους, αλλά συμβιβάστηκαν με την αμέλεια στα πνευματικά τους καθήκοντα, εκκοσμικεύθηκαν, εμποροποιήθηκαν και αδιαφόρησαν για τις ψυχές που τους εμπιστεύθηκε ο Χριστός.
Η αγία υπομονή ως το τέλος, έχει από μόνη της τόση δύναμη και χάρη, που κάνει τον άνθρωπο αρεστό στο Θεό, διότι φέρει τα σταυρικά στίγματα του Χριστού πάνω του. Τέτοιους θα αναγνωρίσει ως δικούς του ο Χριστός και θα δοξάσει στη Βασιλεία Του, διότι ο Ίδιος, και Αναστημένος ακόμη έφερε «τους τύπους τῶν ήλων». Και αναληφθείς στους ουρανούς και καθήσας εκ δεξιών του Πατρός, φέρει και εκεί ως Θεάνθρωπος τους «τύπους τῶν ήλων».
Εάν, λοιπόν, θέλουμε να σωθούμε, «υπομονής χρείαν έχομεν».
Ας αφήσουμε σ’ αυτούς που μας θλίβουν την επίγεια «απόλαυση» της χαιρεκακίας, και ας προσευχόμαστε να τους συγχωρήσει ο Θεός. Ας βάζει ο διάβολος τους πειρασμούς του. Αυτή είναι η δουλειά του ως πονηρού πνεύματος.
Στο χέρι μας είναι να μετατρέπουμε σε χρυσό τις πέτρες που μας πετά για να μας πληγώνει σωματικά και ψυχικά.
Ας αφήσουμε σ’ αυτούς που μας θλίβουν την επίγεια «απόλαυση» της χαιρεκακίας, και ας προσευχόμαστε να τους συγχωρήσει ο Θεός. Ας βάζει ο διάβολος τους πειρασμούς του. Αυτή είναι η δουλειά του ως πονηρού πνεύματος.
Στο χέρι μας είναι να μετατρέπουμε σε χρυσό τις πέτρες που μας πετά για να μας πληγώνει σωματικά και ψυχικά.
Τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο από την καθαρή καρδιά, γιατί μια τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος του Θεού.
Και τι είναι ενδοξότερο από το θρόνο του Θεού; Ασφαλώς τίποτα. Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά: «Θα κατοικήσω ανάμεσά τους και θα πορεύομαι μαζί τους. Θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου». (Β’ Κορ. 6, 16).
Ποιοι λοιπόν είναι ευτυχέστεροι απ’ αυτούς τους ανθρώπους; Και από ποιο αγαθό μπορεί να μείνουν στερημένοι; Δεν βρίσκονται όλα τ’ αγαθά και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος στις μακάριες ψυχές τους; Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ αλήθεια, τίποτα! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό!
Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα! Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς.
Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη...
Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση. Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον; Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους...
Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση. Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό; Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του; Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον; Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους...
Δυστυχώς, εκείνος που παραμέλησε την καρδιά του, στερήθηκε όλα τ’ αγαθά κι έπεσε σε πλήθος κακών. Έδιωξε τη χαρά και γέμισε με πίκρα, θλίψη και στενοχώρια. Έδιωξε την ειρήνη και απόκτησε άγχος, ταραχή και τρόμο. Έδιωξε την αγάπη και δέχτηκε το μίσος. Έδιωξε, τέλος, όλα τα χαρίσματα και τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που δέχτηκε με το βάπτισμα, και οικειώθηκε όλες τις κακίες εκείνες, που κάνουν τον άνθρωπο ελεεινό και τρισάθλιο.
Αδελφοί μου!
Αδελφοί μου!
Ο Πολυέλεος Θεός θέλει την ευτυχία όλων μας και σ’ αυτή και στην άλλη ζωή. Γι’ αυτό ίδρυσε την αγία Του Εκκλησία. Για να μας καθαρίζει αυτή από την αμαρτία, να μας αγιάζει, να μας συμφιλιώνει μαζί Του, να μας χαρίζει τις ευλογίες του ουρανού.
Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί. Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση. Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας, να μας χαρίσει την παρρησία προς το Θεό, να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα...
Η Εκκλησία έχει ανοιχτή την αγκαλιά της, για να μας υποδεχθεί. Ας τρέξουμε γρήγορα όσοι έχουμε βαριά τη συνείδηση. Ας τρέξουμε και η Εκκλησία είναι έτοιμη να σηκώσει το βαρύ φορτίο μας, να μας χαρίσει την παρρησία προς το Θεό, να γεμίσει την καρδιά μας με ευτυχία και μακαριότητα...
ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΕΥΧΗ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, παράβλεψε, ἄφησε, δεῖξε ἔλεος καὶ συγχώρεσε σὲ μένα, τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἄθλιο καὶ ἀνάξιο δοῦλο Σου, τὰ λάθη καὶ τὰ σφάλματα καὶ τὰ ἁμαρτήματά μου, δσᾶ ἔπραξα ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια της ζωῆς μου μέχρι τὴν τωρινὴ ἡμέρα καὶ ὥρα, εἴτε γνώριζα ὅτι ἔκανα ἁμαρτία εἴτε καὶ δὲν τὸ γνώριζα· καὶ εἴτε ἁμάρτανα μὲ τὰ λόγια ἢ μὲ τὰ ἔργα ἢ μὲ τοὺς συλλογισμοὺς ἢ μὲ τὶς σκέψεις ἢ μὲ τὶς ἐνέργειες καὶ μὲ ὅλες μου τὶς αἰσθήσεις.
ΕΥΧΗ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, παράβλεψε, ἄφησε, δεῖξε ἔλεος καὶ συγχώρεσε σὲ μένα, τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ ἄθλιο καὶ ἀνάξιο δοῦλο Σου, τὰ λάθη καὶ τὰ σφάλματα καὶ τὰ ἁμαρτήματά μου, δσᾶ ἔπραξα ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια της ζωῆς μου μέχρι τὴν τωρινὴ ἡμέρα καὶ ὥρα, εἴτε γνώριζα ὅτι ἔκανα ἁμαρτία εἴτε καὶ δὲν τὸ γνώριζα· καὶ εἴτε ἁμάρτανα μὲ τὰ λόγια ἢ μὲ τὰ ἔργα ἢ μὲ τοὺς συλλογισμοὺς ἢ μὲ τὶς σκέψεις ἢ μὲ τὶς ἐνέργειες καὶ μὲ ὅλες μου τὶς αἰσθήσεις.
Καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες Αὐτῆς ποὺ Σὲ γέννησε μὲ θεϊκὴ δύναμη, τῆς πάναγνης καὶ ἀειπάρθενης Μαρίας τῆς Μητέρας Σου, ποὺ εἶναι ἡ μόνη βέβαιη ἐλπίδα καὶ προστασία καὶ σωτηρία μου, ἀξίωσέ με, χωρὶς νὰ κατακριθῶ, νὰ μεταλάβω τὰ ἅγια καὶ ἀθάνατα Μυστήριά Σου, ποὺ δίνουν ζωὴ καὶ γεμίζουν τὴν ψυχὴ δέος· γιὰ νὰ μοῦ συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες· γιὰ νὰ ἐπιτύχω τὴν αἰώνια ζωή· γιὰ νὰ ἁγιασθῶ καὶ φωτισθῶ πνευματικά· γιὰ ν᾿ ἀποκτήσω δύναμη καὶ θεραπεία καὶ ὑγεία τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος· καὶ γιὰ νὰ ἐξαλειφθοῦν καὶ τελείως νὰ ἐξαφανισθοῦν οἱ πονηροί μου λογισμοὶ καὶ οἱ κακές μου σκέψεις καὶ οἱ δεισιδαιμονίες, οἱ φοβίες καὶ οἱ νυκτερινὲς φαντασίες ποὺ δημιουργοῦν τὰ σκοτεινὰ καὶ πονηρὰ πνεύματα.
(Τὰ ζητῶ αὐτὰ ἀπὸ Σένα) διότι δική Σου εἶναι ἡ βασιλεία καὶ ἡ δύναμη καὶ σὲ Σένα ἀνήκει ἡ δοξολογία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ προσκύνηση, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς ἀτελείωτους αἰῶνες. Ἀμήν.
Εὐχή στό φύλακα Ἄγγελο
Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ προστάτης τῆς κακῆς ψυχῆς μου καί ταλαίπωρης ζωῆς μου, μή μ᾿ ἐγκαταλείψεις τόν ἁμαρτωλό, οὔτε νά φύγεις ἀπό κοντά μου, ἐπειδή εἶμαι ἀσυγκράτητος μήν ἐπιτρέψεις στό διάβολο νά μέ κυριεύσει μέ τή τυραννία τοῦ σώματος, πού εἶναι θνητό. Κράτησε τό κακό κι ἐξαντλημένο χέρι μου καί ὁδήγησέ με στό δρόμο τῆς σωτηρίας. Πραγματικά, ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ, πού εἶσαι φύλακας καί σκεπαστής τῆς ἁμαρτωλῆς μου ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ὅλα νά τά συγχωρέσεις ὅσα ἔκανα μέχρι σήμερα καί μέ τά ὁποῖα σ᾿ ἐπίκρανα. Νά μέ προστατεύσεις κι αὐτή τή νύχτα ἀπό κάθε κακή διάθεση τοῦ ἀντιπάλου, γιά νά μή λυπήσω τό Θεό μέ κάποιο σφάλμα. Καί νά μεσιτεύεις γιά μένα στόν Κύριο γιά νά μέ στηρίξει στό σεβασμό ἀπέναντί Του καί νά μέ κάνει ἄξιο ὑπήκοο τῆς καλοσύνης Του. Ἀμήν.
Ἅγιε Ἄγγελε, ὁ προστάτης τῆς κακῆς ψυχῆς μου καί ταλαίπωρης ζωῆς μου, μή μ᾿ ἐγκαταλείψεις τόν ἁμαρτωλό, οὔτε νά φύγεις ἀπό κοντά μου, ἐπειδή εἶμαι ἀσυγκράτητος μήν ἐπιτρέψεις στό διάβολο νά μέ κυριεύσει μέ τή τυραννία τοῦ σώματος, πού εἶναι θνητό. Κράτησε τό κακό κι ἐξαντλημένο χέρι μου καί ὁδήγησέ με στό δρόμο τῆς σωτηρίας. Πραγματικά, ἅγιε Ἄγγελε τοῦ Θεοῦ, πού εἶσαι φύλακας καί σκεπαστής τῆς ἁμαρτωλῆς μου ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, ὅλα νά τά συγχωρέσεις ὅσα ἔκανα μέχρι σήμερα καί μέ τά ὁποῖα σ᾿ ἐπίκρανα. Νά μέ προστατεύσεις κι αὐτή τή νύχτα ἀπό κάθε κακή διάθεση τοῦ ἀντιπάλου, γιά νά μή λυπήσω τό Θεό μέ κάποιο σφάλμα. Καί νά μεσιτεύεις γιά μένα στόν Κύριο γιά νά μέ στηρίξει στό σεβασμό ἀπέναντί Του καί νά μέ κάνει ἄξιο ὑπήκοο τῆς καλοσύνης Του. Ἀμήν.
Μέ τίς εὐχές τῶν ἁγίων Πατέρων μας, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, πού εἶσαι Θεός μας, ἐλέησέ μας. Ἀμήν.
Καθημερινὴ Προσευχή
Κύριε, βοήθησέ με ν᾿ ἀντιμετωπίσω με ψυχικὴ γαλήνη ὅλα, ὅσα θὰ μοῦ φέρει ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
Βοήθησέ με να παραδοθῶ ὁλοκληρωτικὰ στὸ ἅγιο θέλημά Σου.
Στὴν κάθε ὥρα τῆς ἡμέρας φώτιζέ με καὶ δυνάμωνέ με γιὰ τὸ κάθε τί.
Ὅποιες εἰδήσεις κι ἂν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τὶς δεχθῶ με ἠρεμία
καὶ μὲ τὴν ἀκλονήτη πεποίθηση ὅτι τίποτε δὲν συμβαίνει, χωρὶς να τὸ ἐπιτρέψεις Ἐσύ.
Καθοδήγησε τὶς σκέψεις καὶ τὰ συναισθήματά μου σὲ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὰ λόγια.
Στὶς ἀπρόοπτες περιστάσεις μὴ μὲ ἀφήσεις να ξεχάσω ὅτι ὅλα παραχωροῦνται ἀπὸ Σένα.
Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σὲ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειάς μου καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς συνανθρώπους μου
μὲ εὐθύτητα καὶ σύνεση, ὥστε να μὴ συγχύσω καὶ στενοχωρήσω κανένα.
Κύριε, δός μου τὴ δύναμη νὰ ὑποφέρω τὸν κόπο καὶ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἡμέρας αὐτῆς, σὲ ὅλη τὴ διάρκειά της.
Καθοδήγησε τὴ θέλησή μου καὶ δίδαξέ με να προσεύχομαι, νὰ πιστεύω, νὰ ὑπομένω, νὰ συγχωρῶ καὶ ν᾿ ἀγαπῶ. Ἀμήν.
Κύριε, βοήθησέ με ν᾿ ἀντιμετωπίσω με ψυχικὴ γαλήνη ὅλα, ὅσα θὰ μοῦ φέρει ἡ σημερινὴ ἡμέρα.
Βοήθησέ με να παραδοθῶ ὁλοκληρωτικὰ στὸ ἅγιο θέλημά Σου.
Στὴν κάθε ὥρα τῆς ἡμέρας φώτιζέ με καὶ δυνάμωνέ με γιὰ τὸ κάθε τί.
Ὅποιες εἰδήσεις κι ἂν λάβω σήμερα, δίδαξέ με να τὶς δεχθῶ με ἠρεμία
καὶ μὲ τὴν ἀκλονήτη πεποίθηση ὅτι τίποτε δὲν συμβαίνει, χωρὶς να τὸ ἐπιτρέψεις Ἐσύ.
Καθοδήγησε τὶς σκέψεις καὶ τὰ συναισθήματά μου σὲ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὰ λόγια.
Στὶς ἀπρόοπτες περιστάσεις μὴ μὲ ἀφήσεις να ξεχάσω ὅτι ὅλα παραχωροῦνται ἀπὸ Σένα.
Δίδαξέ με να συμπεριφέρομαι σὲ κάθε μέλος τῆς οἰκογένειάς μου καὶ σ᾿ ὅλους τοὺς συνανθρώπους μου
μὲ εὐθύτητα καὶ σύνεση, ὥστε να μὴ συγχύσω καὶ στενοχωρήσω κανένα.
Κύριε, δός μου τὴ δύναμη νὰ ὑποφέρω τὸν κόπο καὶ ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἡμέρας αὐτῆς, σὲ ὅλη τὴ διάρκειά της.
Καθοδήγησε τὴ θέλησή μου καὶ δίδαξέ με να προσεύχομαι, νὰ πιστεύω, νὰ ὑπομένω, νὰ συγχωρῶ καὶ ν᾿ ἀγαπῶ. Ἀμήν.
Ὁ μονογενὴς Υἱὸς και Λόγος τοῦ Θεοῦ,
Αθάνατος υπάρχων καὶ καταδεξάμενος διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν, σαρκωθῆναι ἐκ τῆς ἁγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀτρέπτως ἐνανθρωπήσας σταυρωθείς τε, Χριστὲ ὁ Θεός, θανάτῳ θάνατον πατήσας, εἷς ὢν τῆς ἁγίας Τριάδος, συνδοξαζόμενος τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, σῶσον ἡμᾶς
Μονογενὴ Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ ἀθάνατε, σῶσε μας· ἐσὺ ποὺ καταδέχτηκες γιὰ τὴ δική μας σωτηρία νὰ σαρκωθῆς ἀπὸ τὴν ἁγία Θεοτόκο καὶ ἀειπάρθενο Μαρία καὶ νὰ γίνης ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ πάψης νὰ εἶσαι Θεός, ποὺ ὡς ἄνθρωπος σταυρώθηκες καὶ νίκησες τὸ θάνατο, ποὺ εἶσαι ὁ ἕνας τῆς ἁγίας Τριάδας καὶ δοξάζεσαι μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου