Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ. - Περί νοεράς προσευχής.

Περί Προσευχής   Ανθρώπου που έχει απομονωθεί στο ταμείο της καρδιάς του, όπου προσεύχεται και διδάσκεται μυστικά

Προοίμιο

Μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχουν πολλοὶ ποὺ δὲν ξέρουν σε τί συνίσταται τὸ ἐσωτερικὸ ἔργο τοῦ Θεοσεβοῦς ἀνθρώπου, ὅπως ἐπίσης δὲν ξέρουν τί θὰ πεῖ νὰ σκέπτεται κανεὶς τὸν Θεὸ καὶ τίποτα δὲν ξέρουν περὶ νοερᾶς προσευχῆς, ἀλλὰ νομίζουν ὅτι ἀρκεῖ νὰ προσεύχεται κανεὶς μόνο μὲ τίς προσευχές ἐκεῖνες ποὺ βρίσκει στὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία.

Άγιος Ιννοκέντιος Βενιαμίνωφ – Ἡ πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

 Ανάμεσα στα συγγραφικά πονήματα τοῦ Ἁγίου Ιννοκεντίου περιλαμβάνεται καὶ τὸ μικρο ἀλλὰ περίφημο έργο του «Υπόδειξη τοῦ δρόμου προς τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Τὸ βιβλίο αὐτὸ, μία συνοπτική Ὀρθόδοξη κατήχηση, γνώρισε καταπληκτική επιτυχία.

§  α) Τί εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεύμα•

§  β) πότε καὶ ποιοι Τὸ ἀποκτοῦν•

§  γ) πως μπορούμε νὰ Τὸ αποκτήσουμε κι ἐμεῖς.

Στὸ τεύχος τούτο τῆς «Φωνής τῶν Πατέρων» εκδίδουμε, σε νεοελληνική απόδοση, τὸ τέταρτο

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής – Πρώτη Εκατοντάδα των κεφαλαίων περί Αγάπης.

Πρώτη Εκατοντάδα των κεφαλαίων περί Αγάπης

 

1. Η αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, η οποία την κάνει να μην προτιμά κανένα από τα όντα περισσότερο από τη γνώση του Θεού. Είναι όμως αδύνατο να φτάσει ν’ αποκτήσει σταθερά αυτή την αγάπη όποιος έχει κάποια εμπαθή κλίση σε κάτι από τα γήινα.

2. Την αγάπη την γεννά η απάθεια. την απάθεια την γεννά η ελπίδα στον Θεό. την ελπίδα, η

ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ. Δεύτερη Εκατοντάδα των κεφαλαίων περί Αγάπης

 

1. Όποιος αγαπά αληθινά το Θεό, αυτός οπωσδήποτε προσεύχεται χωρίς να διασπάται. Και όποιος προσεύχεται με αυτόν τον τρόπο, αυτός αγαπά αληθινά το Θεό. Δεν προσεύχεται απερίσπαστα εκείνος που έχει το νου του προσηλωμένο σε κάτι από τα επίγεια.

2. Ο νους που χρονοτριβεί σε κάποιο αισθητό πράγμα, οπωσδήποτε έχει πάθος προς αυτό. πάθος επιθυμίας, λύπης, οργής ή μνησικακίας. Και αν δεν καταφρονήσει εκείνο το πράγμα, δεν μπορεί να

Άγιος Μάξιμος: Ο Ομολογητής. Τρίτη Εκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Αγάπης

1. Η χρησιμοποίηση των πραγμάτων και των νοημάτων που στηρίζεται στον ορθό λόγο, προξενεί σωφροσύνη και γνώση. Η άλογη, χρησιμοποίησή τους προξενεί ακολασία, μίσος και άγνοια.

2. «Έστρωσες μπροστά μου τραπέζι κλπ.»(Ψαλμ. 22, 5). Το τραπέζι εδώ σημαίνει την

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής Τέταρτη Εκατοντάδα των κεφαλαίων περί Αγάπης

1. Πρώτα ο νους αισθάνεται θαυμασμό καθώς εννοεί την απόλυτη απειρία του Θεού κι εκείνο το απέραντο και πολυπόθητο πέλαγος της Θεότητας. Έπειτα κυριεύεται από έκπληξη καθώς σκέφτεται πως ο Θεός δημιούργησε τα πάντα από το μηδέν. Αλλά όπως η μεγαλοσύνη Του δεν έχει όριο(Ψαλμ. 144,3), έτσι και δεν μπορεί κανείς να εξιχνιάσει τη σοφία Του(Ησ. 40,28). 2. Πώς να μην θαυμάζει ο

Ζοῦμε καί ὑπάρχουμε ἀκόμη, γιά νά σωθοῦμε!

 Ἔχουμε τό κουράγιο; Ἔχουμε τή διάθεση, ὅπως κι ἄν ἔρχονται τά πράγματα, καί ὅποια πείρα κι ἄν ἔχουμε, νά τά πιστέψουμε ἔτσι, ὅπως τά λέει ὁ Κύριος; 

 

Νά πιστέψουμε ὅτι ἐμεῖς δέν τά πήραμε σωστά καί γι᾿αὐτό τά νιώσαμε διαφορετικά, ἄν βέβαια τά νιώσαμε ἔτσι.

Ἀλλά ἰδού ἔχουμε ὅλοι τήν εὐκαιρία, αὐτό πού δέν κάναμε ὥς αὐτή τή στιγμή νά τό κάνουμε τώρα, καί νά τά πιστέψουμε καί νά τά δεχθοῦμε ἔτσι ὅπως τά λέει ὁ Κύριος, καί νά ἀφεθοῦμε στά

Τι σημαίνει η έκφραση “τα Σα εκ των Σων” που ακούμε στην Θεία Λειτουργία;

Υψώνει ο λειτουργός τα Τίμια Δώρα σαν να τα θέτει μπροστά στα πόδια του Κυρίου που κάθεται σε θρόνο υψηλό στους ουρανούς, και εκφωνεί: «Τα σα εκ των σων Σοι προσφέρομεν κατά πάντα και δια πάντα».
Τα δικά σου από τα δικά σου τα πήραμε και σου τα προσφέρουμε σε κάθε τόπο και για όλα όσα έχεις κάνει για μας.

Στους καιρούς της Παλαιάς Διαθήκης ο προφήτης Δαβίδ εκ μέρους του ίδιου του Θεού απευθυνόταν στους Ισραηλίτες και έλεγε: Δεν θα δεχθώ από το σπίτι σου μοσχάρια να μου τα προσφέρεις θυσία, αλλ’ ούτε και τράγους από τα ποίμνιά σου· «ότι εμά εστι πάντα», διότι δικά μου είναι όλα, όχι μόνο «τα θηρία του

Ἡ αγάπη του Θεού είναι απέραντη και βαθειά.

Δὲν μπορεί κάποιος ν' ἀγαπᾶ ἕναν ἀόρατο Θεό ἂν πρῶτα δὲ μάθει ν' ἀγαπᾶ τὸ συγκεκριμένο, ζωντανό, πραγματικό πρόσωπο τὸ ὁποῖο ἔχει ἀπέναντί του.

Πρὶν λοιπὸν θέσουμε τὸ ἐρώτημά τοῦ πῶς θὰ φτάσουμε στο Θεό, ἂς ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ποιὰ εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν πλησίον μας· ἂν ἡ καρδιά μας εἶναι κρύα, ἐπιφυλακτικὴ και κλεισμένη, ἂν μᾶς τρομοκρατεί ἀκόμη και ἡ ἰδέα ὅτι ὁ πλησίον μας μπορεί νὰ ἀπαιτήσει τὴν καρδιά και

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

Τρεις είναι οι αγιότερες και πιο οσιακές μορφές της Ορθοδοξίας τον Βορρά, ο Άγιος Θεοδόσιος του Κιέβου, ο Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ και ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, τρία αστέρια ολοφώτεινα στο στερέωμα της Ρωσικής Ορθοδοξίας.

Εορτάζει στις 2 Ιανουαρίου και στις 19 Ιουλίου
Οι πρεσβείες του είθε να μας ενισχύουν στο δρόμο της ζωής μας και το παράδειγμά του ας μας εμπνέει.  

Ο Άγιος Σεραφείμ, νεώτερος των άλλων, έζησε, έδρασε και έλαμψε τον 18ον και 19ον αιώνα (1759— 1833). Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κούρσκ και παρέμεινε εκεί μέχρι το 18ο έτος της ηλικίας του. Στην ηλικία αυτή πήρε τη γενναία απόφαση να αφοσιωθεί ολόψυχα στο Θεό και οδήγησε τα

Η περί του Αγίου Πνεύματος Διδασκαλία

Αγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.

Ὁ κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, πού τό 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά ἀπό σοβαρή ἀσθένεια μέ τήν προσευχή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ, ἀπέκτησε τήν εὔνοιά του καί ἀξιώθηκε νά συζητήση πολύ μαζί του γύρω ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τή συζήτησί του αὐτή κατέγραψε σέ σημειώσεις, οἱ ὁποῖες παρέμειναν στή μονή Ντιβέγιεβο περισσότερο ἀπό ἑξῆντα χρόνια. Τό 1902 τίς παρέλαβε ὁ Σ.Α. Νεῖλος ἀπό τή γερόντισσα Ἑλένα Νικαλάεβνα, χήρα τοῦ Μοτοβίλωφ, καί μέ τήν ἄδεια τῆς ἡγουμένης Μαρίας τίς ἔφερε στό φῶς τῆς δημοσιότητος τό 1903 στά «Μοσχοβίτικα χρονικά» τοῦ Ἰουλίου μέ τόν τίτλο: «Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀναπαυόταν φανερά στόν πατέρα Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, στη συζήτησή του για τον σκοπό τής χριστιανικῆς ζωής».

Τι απεικονίζει η εικόνα της Γέννησης του Ιησού Χριστού

Οι άγνωστοι συμβολισμοί της

Η εικόνα της Γέννησης του Χριστού μας στηρίζεται στη μαρτυρία της Αγίας Γραφής και την Παράδοση της Εκκλησίας μας, καθώς και στους εξαίσιους ύμνους της γιορτής. Ο αγιογράφος της Ορθόδοξης αναπαράστασης της Γέννησης έχει στο μυαλό του δύο στόχους.

Να δείξει τo θεανθρώπινo πρόσωπο του Κυρίου μας, που σαρκώθηκε από το αμόλυντο σώμα της Παναγίας μας, και να φανερώσει την πανήγυρη που επιτελείται τόσο στον ουρανό, όσο και στη γη και γενικά όλη την κτίση, για το Δημιουργό της. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Λουκά η Παναγία μας έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν εν τη φάτνη.

Το γεγονός της Γέννησης του Κυρίου μας προεικονίζεται στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορα και εξηγείται

O Θεός διάλεξε την Παναγία να γίνει μητέρα του

«O Θεός διάλεξε την Παναγία να γίνει μητέρα του και κατ’ επέκταση, μητέρα της οικουμένης»

Δεν είναι η Παναγία μία απλή γυναίκα, ούτε όμως και μία θεότητα, είναι μία ξεχωριστή ύπαρξη την οποία διάλεξε ο Θεός να γίνει μητέρα Του και κατ’ επέκταση, μητέρα της οικουμένης. Στην περίοδο των Χριστουγέννων που σιγά σιγά οδεύουμε, ο θεολογικός λόγος στρέφεται δικαίως γύρω από το

Ο βίος της Παναγίας ήταν ασκητικός.

Όπως ακριβώς μια πόλη λαμπρή που ξεχωρίζει για την ομορφιά, τον πλούτο, τον πολιτισμό αποτελεί για τον βασιλιά την πρωτεύουσα του κράτους του, το σύμβολο της εξουσίας και της δύναμής του, έτσι και η Παναγία ξεχώρισε από την κτίση ως η μοναδική κατοικία του Θεού χωρίς να έχει το παραμικρό σπίλο ή ψεγάδι.

Η άσκηση της Παναγίας ξεπέρασε τα ανθρώπινα μέτρα.
Ήταν «υπερφυής» γιατί τίποτα δεν εμπόδιζε το διαρκή προσανατολισμό του νου της προς τον Θεό.

Αν και ζούσε μέσα στον «κατακλυσμό της κακίας», παρέμεινε ανεπηρέαστη από κάθε μολυσμό της αμαρτίας, απροσπέλαστη από κάθε αρνητική επιρροή της και ούτε καν αισθάνθηκε την κακία που

Η προσφορά της παρθένου Μαρίας

Η προσφορά της παρθένου Μαρίας

Σε τι συνίσταται η προσωπική συμβολή της Αγίας Παρθένου στη σωτηρία του κόσμου;

Και μετά την πτώση, ο Θεός συνέχισε να σέβεται την ελευθερία του Ανθρώπου· δεν θα έσωζε τον κόσμο χωρίς την συγκατάθεση του ίδιου του κόσμου.

Η παρθένος Μαρία λοιπόν έγινε συνεργός του Θεού στο έργο της σωτηρίας ολοκλήρου του κόσμου.
Οι λόγοι της, «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτο μοι κατά το ρήμα Σου» (Λουκάς α' 38) δεν ήταν απλώς η δική της συγκατάθεση, αλλά η συγκατάθεση ολοκλήρου του κόσμου. Το στόμα της Θεοτόκου έγινε στόμα ολοκλήρου της δημιουργίας και ταυτόχρονα όργανο της σωτηρίας του κόσμου.

Από το άλλο μέρος η παρθένος Μαρία αποτελεί προσφορά προς τον Θεό ολοκλήρου του....

Ανακαλύπτουμε το Θεό εν τω Χριστώ μέσα στην κοινωνία της Εκκλησίας.

Η γνήσια χριστιανική συνάντηση περιλαμβάνει τον αόρατο κόσμο, στην εξωτερική και εσωτερική του μορφή, και τον Θεό του σύμπαντος σε όλη την αόρατη οντότητα Του.
Η χριστιανική συνάντηση πρέπει να περιλαμβάνει το σύμπαν ολόκληρο. Ο μη πιστός δεν αντιλαμβάνεται το μέρος του κόσμου που είναι αόρατο.

Δυστυχώς και ο χριστιανός μένει συχνά τυφλός στην παρουσία του ορατού κόσμου, και αυτό το θεωρεί αρετή.
Στα ενδιαφέροντα του χριστιανού όμως πρέπει να περιλαμβάνεται ολόκληρη η ανθρώπινη κοινότητα, με όλα της τα προβλήματα και όλο της το

Οἱ ὠφέλειες τῆς νηστείας - Μέγας Βασίλειος

Οἱ ὠφέλειες τῆς νηστείας - Μέγας Βασίλειος

«Ἡ νηστεία γεννᾶ τοὺς προφῆτες, δυναμώνει τοὺς δυνατούς.
Ἡ νηστεία κάνει σοφοὺς τοὺς νομοθέτες· εἶναι τὸ καλὸ φυλαχτὸ τῆς ψυχῆς, ὁ πιστὸς σύντροφος τοῦ σώματος, τὸ ὅπλο γι᾿ αὐτοὺς ποὺ ἀριστεύουν, τὸ γυμναστήριο γιὰ τοὺς ἀθλητές.
Αὐτὴ ἀποκρούει πειρασμούς, αὐτὴ προετοιμάζει γιὰ τὴν

Ἡ απόκτηση τοῦ Αγίου Πνεύματος.

Ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας

Ἀπο τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, «Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ»

Πράγματα ποὺ μοιάζουν ἀπίστευτα στοὺς ἀπίστους, ἀποτελοῦν γνώριμα καὶ καθημερινὰ περιστατικὰ στοὺς ὄντως πιστούς, αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἐν Πνεύματι καὶ βιώνουν τὴ Χριστιανικὴ πίστη στὴ ζωή τους.

Μετὰ τὴν θεραπεία του ὁ Μοτοβίλωφ ἔγινε πολὺ τακτικὸς ἐπισκέπτης τῆς μονῆς. Κατὰ τὴν διάρκεια μίας συνομιλίας του μὲ τὸν ὅσιο Σεραφείμ, τέλη Νοεμβρίου τοῦ 1831, εὐτύχησε νὰ τὸν δῇ καταγλαϊσμένο ἀπὸ τὴ Χάρη καὶ λάμποντα μέσα στὸ φῶς, καὶ νὰ ἀκούσει ἀπὸ αὐτὸν ὅτι ἡ Χριστιανικὴ ζωὴ πρέπει νὰ γίνῃ ζωὴ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. 

Νὰ τί ἔγραψε σχετικὰ ὁ Μοτοβίλωφ στὸ σημειωματάριό του, τὸ ὁποῖο βρέθηκε στὸ ἀρχεῖο τῆς μονῆς Ντιβιέγιεβο, ὅπου εἶχε γίνει μοναχὴ ἡ χήρα Ἑλένη Μοτοβίλοβα:

«Ἡ ἡμέρα ἦταν συννεφιασμένη, ἡ γῆ εἶχε καλυφθεῖ ἀπὸ παχὺ στρῶμα χιονιοῦ, τὸ ὁποῖο ἔπεφτε συνεχῶς, ὅταν ὁ στάρετς Σεραφεὶμ μὲ ἔβαλε νὰ καθήσω δίπλα του σ’ ἕνα πεσμένο κορμὸ δένδρου.

«Ὁ Κύριος μοῦ ἀποκάλυψε, μοῦ εἶπε, ὅτι στὴν παιδική σας ἡλικία ἐπιθυμούσατε νὰ μάθετε ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Σᾶς συμβούλευαν νὰ ἐκκλησιάζεσθε, νὰ προσεύχεσθε, νὰ κάνετε καλὲς πράξεις, διότι σ’ αὐτά, σᾶς ἔλεγαν, συνίσταται ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Αὐτὴ ἡ ἀπάντηση ὅμως δὲν μποροῦσε νὰ σᾶς ἱκανοποιήσει. Ὄντως ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία, ὅπως καὶ ὅλη ἡ χριστιανικὴ ἄσκηση εἶναι καλὰ καθ’ ἑαυτά.

Θεοί ἐστε και υιοί Υψίστου πάντες

Ἡ ένωσή μας με τον Θεό. Ὁ Χριστός βεβαίωσε: «Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν. Ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὸν καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι. Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν».
Πώς όμως μένουμε ἐμεῖς στον Χριστό κι’ Αυτός σε μας

θεοί ἐστε και υἱοί Ὑψίστου πάντες
Ἡ ένωσή μας με τον Θεό.

Ὁ Θεός είναι φως, και δίνει τη λαμπρότητά Του σ΄ εκείνους πού καθαρίζουν τη σβησμένη λαμπάδα τής ψυχής τους κι’ ενώνονται μὲ τὸ «Θεῖον πῦρ».

Θαύμα παράδοξο! Ὁ άνθρωπος να ενώνεται μὲ τον Θεό όχι μόνο πνευματικά, αλλά και σωματικά. Άνθρωπος και Θεός να γίνονται ένα, όπως ένα είναι και τὸ ζωντανό ανθρώπινο σώμα μὲ την ψυχή. Μὲ την ἕνωση αὐτή ὁ ἄνθρωπος γίνεται